Gmina Rokietnica cz.1 - Z rodziną przez Wielkopolskę

W pierwszy marcowy weekend wyruszyliśmy na wyprawę do gminy Rokietnica. Zaczęliśmy od jej północno-wschodniej części.

Żydowo

Wycieczkę rozpoczęliśmy od Żydowa, wsi z historią sięgającą XIII wieku. Znajduje się tu klasycystyczny dwór pochodzący z 1912 roku. Otacza go park krajobrazowy z dwoma stawami. Stanowią one obecnie własność prywatną i można tylko z daleka podziwiać, jak pięknie budynek został odrestaurowany.

Tuż obok stoi neogotycki kościół pw. św. Mikołaja, został on wzniesiony w latach 1902-1905. Przy świątyni usytuowany jest głaz upamiętniający Jana Pawła II. Na budynku znajdziemy również tablicę ze wspomnieniem ks. Mariana Konopińskiego, który jest jednym z beatyfikowanych 108 męczenników ( pod których to wezwaniem jest parafia w Powierciu). Ksiądz Konopiński był podczas II wojny światowej kapelanem pułku ułanów, później trafił do obozu w Nienburgu, żeby zakończyć swoje życie w Dachau na skutek eksperymentów medycznych. A wspomniany jest dlatego, że tu właśnie odprawił swoją mszę prymicyjną.

Rostworowo

Kierując się na południe trafiliśmy do Rostworowa. Tu szukaliśmy zespołu dworsko-folwarcznego z XVIII w. Powitały nas szczątki ogrodzenia, zapuszczony teren, który kiedyś był parkiem i budynek, który zapewne był dworem. Pierwotni właściciele opuścili majątek przed wojną, po jej zakończeniu przeszedł on (podobnie zresztą jak ten w Żydowie) w ręce Skarbu Państwa, aby potem zostać przekształconym na Państwowe Gospodarstwo Rolne. To zostało zlikwidowane na początku lat 90-tych XX w. Teraz wygląda na to, że ktoś tam po prostu mieszka, ale nie ma porównania między stanem tego dworku a tym w Żydowie.

Rokietnica

Kolejnym punktem była stolica gminy – Rokietnica. Przyznam, że zaskoczyło mnie to miejsce. Byliśmy tam w sobotę do południa i bardzo klimatem przypomniało mi Koło. U nas też o tej porze zawsze jest duży ruch, wszyscy pędzą na cotygodniowe zakupy. Tu było to samo – auto za autem, pełne parkingi. Tyle, że Rokietnica jest jakieś 4 razy mniejsza od Koła i nie ma praw miejskich! Ma za to zespół szkół technicznych, ośrodek sportu, różne knajpki i kawiarnie. Doskwiera nam coraz bardziej, że nie możemy sobie teraz na wycieczce w takiej knajpce usiąść, zjeść nieplanowo obiadu, bo coś ładnie zapachniało czy wypić kawy obserwując ludzi dookoła. Na pocieszenie kupiliśmy chociaż frytki na wynos. 😉

Jeśli chodzi natomiast o ślady historii – wspomniany przeze mnie Zespół Szkół im. Jadwigi i Władysława Zamojskich mieści się w zabytkowym dworze z XIX wieku. Zdjęcie mam tylko robione przez płot, gdyż teren szkoły był zamknięty – nie wiem, czy to kwestia pandemii, weekendu, a może jednego i drugiego…

Warto rzucić także okiem na pochodzący z początków XX wieku zespół budynków dworca kolejowego, które są zabytkami.

Z nazwą wsi związana jest legenda. W danych czasach, gdy na terenach dzisiejszej Rokietnicy były łąki i bagna, rosły tu wierzby zwane rokitami. W dziupli jednej z nich zamieszkiwał diabeł Rokita. Nie wchodził on w drogę ludziom do momentu, gdy jeden z nich postanowił ściąć jego drzewo. Diabeł zagroził, że porwie mężczyznę do piekła. Ten jednak błagał o litość, a diabeł zgodził się odpuścić pod warunkiem, że człowiek ten będzie sadził wierzby. Tak też się stało. Poza sadzeniem drzew, mężczyzna wybudował w okolicy także swój dom. A że dzięki drzewom robiło się tam coraz ładniej, z czasem również inni ludzie zaczęli się tu osiedlać. Tak też powstała osada o nazwie Rokitnica. :-).

Sobota

Ostatnim przystankiem była Sobota. To kolejna miejscowość w gminie, która posiada dworek. Ten pochodzi z 1809 r. Nie znalazłam informacji, jakie były jego losy, ale wygląda, jakby aktualnie był w rękach prywatnych.

Centralnym punktem tutaj nie jest jednak dwór, a sąsiadujące z nim sanktuarium maryjne. Zarówno wybudowany w latach 1510-1517 kościół, jak i dzwonnica oraz otaczający je mur, wpisane są do rejestru zabytków. W ołtarzu znajduje się łaskami słynący obraz Matki Bożej z 1794 r. Wnętrze mogliśmy zobaczyć tylko z daleka, zza krat.