Witajcie po majówce! My spędziliśmy ją w rodzinnych stronach i mimo że pogoda nie sprzyjała, udało nam się odbyć kolejną wycieczkę w powiecie kolskim. Tym razem odwiedziliśmy gminę Grzegorzew.
Borysławice Kościelne
Pierwszą atrakcją jest uroczy drewniany kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny. Ufundował go w 1759 r. ówczesny właściciel wsi Antoni Gorzeński, który był jednym z wielkopolskich przywódców konfederacji barskiej. Niezwykłe w świątyni są barwne ozdoby namalowane w ludowym stylu kujawskim. Mają one bardzo konkretną symbolikę: kłosy zboża i winogrona nawiązują do ofiary eucharystycznej, róże i lilie do Maryi, a osty oznaczają światło ewangelii kolące zło.
Przy kościele znajduje się także pochodząca z XVIII wieku dzwonnica.
Borysławice Zamkowe
Drugie Borysławice skrywają ruiny zamku. Nie był to jednak zamek królewski, a własność prywatna prymasa Polski, Wojciecha Jastrzębca. Służył on na dworze Władysława Jagiełły, był kanclerzem królowej Jadwigi. Brał udział w negocjacjach z Krzyżakami. Gdy jego znaczenie na dworze zmalało, około 1425 roku postanowił wybudować sobie bezpieczne schronienie dla siebie i swojego pokaźnego majątku, który został jednak z Borysławic skradziony. Po śmierci biskupa zamek przechodził w ręce kolejnych rodzin, aż uległ prawie całkowitemu zniszczeniu podczas potopu szwedzkiego. Nigdy nie został odbudowany. Dziś także znajduje się w rękach prywatnych i można oglądać go tylko z daleka.
Z zamkiem związana jest legenda o duchu białej damy, której postać ukazuje się między ruinami przed ważnymi wydarzeniami. Ma być to dziewczyna z rodu Szczawińskich, jednych z właścicieli tego zamku oraz zamku w Besiekierach. Dziewczyna nie chciała zgodzić się na ślub z kawalerem wybranym przez rodziców, za karę wywieziono ją z Besiekier do Borysławic, by zamknąć ją w tutejszej wieży. Jej prawdziwy ukochany pragnąc ją uratować, przekupił strażnika, który przemycił do wieży sznur, by dziewczyna mogła po nim uciec. Niestety, sznur był źle zamocowany i nasza biała dama spadła, ponosząc śmierć na miejscu. Jej duch nadal czeka, aby go stąd uwolnić…
Grzegorzew
Zwiedzanie siedziby gminy zaczęliśmy od największego drewnianego kościoła w powiecie kolskim – kościoła św. Mikołaja. Budynek pochodzi z 1777 roku, w latach 1885-1888 rozbudowano go o dodanie wieży. Ołtarze w świątyni są barokowe.
Aktualnie proboszczem jest tu ks. Krzysztof Pietryga. Miałam okazję poznać go jako dziecko, ponieważ uczył w tej samej szkole, co moja mama. Zabrała mnie kiedyś ze swoją klasą maturalną na wycieczkę do Częstochowy i gdy byłam już zmęczona, ksiądz Krzysiu nosił mnie na barana. 😀 Pozdrawiam go serdecznie! 🙂
Pozostając w sakralnych klimatach udaliśmy się na cmentarz. Moją uwagę zwróciły dwa duże grobowce. Jeden należy do ks. Teofila Kisielskiego, który przez 30 lat był proboszczem grzegorzewskiej parafii. Drugi jest bardziej intrygujący – pochowani są w nim: Kazimierz Borucki, opisany jako szeryf, rolnik, poeta, filmowiec i piosenkarz w jednej osobie; Kazimiera Plucińska – wg opisu najpiękniejsza Miss Polski z XIX wieku oraz Zofia Borucka – architekt rafinerii w Iraku i USA. Przyznacie, że ciekawe osobistości? Na ten cmentarz dotarłam jednak ze względu na mogiłę zbiorową osób zabitych w nalocie bombowym w Chojnach, o którym pisałam Wam przy okazji zwiedzania gminy Koło. Na mogile jest tylko napis “1939”, nie ma żadnej innej informacji. Znalazłam zdjęcia tego grobu sprzed kilku lat i widać, że pomnik jest zupełnie nowy, może zatem jeszcze będzie tu jakaś tablica pamiątkowa.
Na koniec dotarliśmy na plac Tysiąclecia Państwa Polskiego, gdzie znajduje się pochodzący z początków XX wieku budynek urzędu gminy. Za nim znajdziecie niewielki park ze ścieżką ekologiczno- przyrodniczą dla dzieci.
Informacje praktyczne
Kościół pw. Wniebowstąpienia Maryi Panny – Borysławice Kościelne 27
Zamek – Borysławice Zamkowe 36
Kościół św. Mikołaja – Plac Kościelny, Grzegorzew
Cmentarz – u zbiegu ul. Uniejowskiej i Leśnej w Grzegorzewie
Urząd Gminy – pl. Tysiąclecie Państwa Polskiego 1, Grzegorzew
Super. I to wszystko tak niedaleko, rowerem to całkiem blisko 😀
O, jak miło czytać o miejscach znanych od bardzo wczesnych lat mojego życia. Dziękuję